براساس نتایج یک نظرسنجی انجام شده توسط مرکز تحقیقات و بررسی سیاست فلسطین؛

مقاومت در برابر اشغال؛ انتخاب اکثر فلسطینی‌ها

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، براساس نتایج یک نظرسنجی انجام شده توسط مرکز تحقیقات و بررسی سیاست فلسطین، اکثر پاسخ دهندگان فلسطینی گفتندکه معتقدند جنبش‌های مقاومت درنوار محاصره شده غزه مانند حماس و جهاد اسلامی عملکرد بهتری از تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) [1] که رئیس جمهورآن محمود عباس می‌باشد، در شکوفایی برای کشور فلسطین داشته‌اند.

مرکزتحقیقات و بررسی سیاست فلسطین در رام الله، درشهر اشغالی کرانه باختری که مقر تشکیلات خودگردان فلسطین تحت کنترل فتح است، مستقر می‌باشد. نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۸۰ درصد فلسطینی‌ها خواهان کناره‌گیری محمود عباس از ریاست تشکیلات خودگردان هستند و این نشان می‌دهد که فلسطینی‌ها چقدر به دیدگاه رئیس‌جمهور خود برای حل و فصل مناقشه فلسطین و اسرائیل امید کمی دارند.
 

تنها 27 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که از فشار تشکیلات خودگردان برای راه حل موسوم به «دو دولت» حمایت می‌کنند، در حالی که 70 درصد مخالف این ایده شکست خورده هستند.
علاوه بر این، تنها 18 درصد گفتند که تأسیس ساف در اوایل دهه 1960 بهترین اتفاقی بود که برای فلسطینیان افتاد. این در حالی است که تنها 14 درصد گفته اند که تأسیس تشکیلات خودگردان پس از امضای توافقنامه اسلو[2] در سال 1993 مثبت ترین اتفاقی است که برای فلسطینی‌ها از زمان ایجاد اسرائیل در سال 1948 رخ داده است.

 

توافقنامه اسلو و گفت‌وگوهای مخفی در نروژ
سال 1990 بوش پدر با اعلام طرحی در کنگره آمریکا به نام «روند صلح خاورمیانه» اعلام کرد قصد دارد برای اجرای این طرح کنفرانسی را با مشارکت تمام کشورهای عربی منطقه غرب آسیا و اتحاد جماهیر شوروی برگزار کند. کنفرانسی که سال 1991 با این هدف در مادرید اسپانیا آغاز و پس از دو سال بدون هیچ نتیجه‌ای عقیم به اتمام رسید در این راستا برگزار شد.
در جریان کنفرانس مادرید- که قرار بود کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی با شعار «صلح در برابر زمین» به مذاکره بنشینند- صهیونیست‌ها حاضر نشدند فلسطینی‌ها در کنفرانس شرکت دهند. چرا که حضور آنها در آن کنفرانس به آنها رسمیت می‌بخشید و اسرائیل هیچ گاه به دنبال آن نبود که ساف را به رسمیت بشناسند تا چیزی به نام ملت فلسطین را به رسمیت شناخته باشند. لذا هیئت فلسطینی که با شرط عدم حضور هیچ عضوی از ساف یا شهر قدس در این کنفرانس حاضر شد در قالب هیئت اردنی وارد کنفرانس مادرید شدند.
 

در همین زمان در حالی که در جریان نشست‌های کنفرانس مادرید دو طرف داخل کنفرانس با یکدیگر درگیر بودند، محمود عباس به همراه یک هیئت به نمایندگی از سازمان آزادی در اسلوی بلژیک با صهیونیست‌ها پای میز مذاکره نشسته بود. این مذاکرات که کاملاً سری و مخفی برگزار می‌شد 12 دور به طول انجامید و پس از دو سال در سال 1993 خروجی خود را نشان داد که همان توافقنامه اسلو بود که در 13 سپتامبر 1993 در واشنگتن بین دو طرف به امضا رسید.
 

 امتیازهای رد و بدل شده بین دو طرف
در جریان توافقنامه اسلو سازمان آزادی بخش فلسطین، رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت و هرگونه خشونت و تروریسم را (اشاره به مقاومت) محکوم کرد. در مقابل رژیم صهیونیستی سازمان آزادی بخش فلسطین را به عنوان نماینده رسمی مردم فلسطین به رسمیت شناخت و دو طرف خواستار مذاکره برای حل مشکلات و اختلافات موجود شدند.
 

10 دوره مذاکره بی‌نتیجه
توافقنامه اسلو در سال 1993 تنها این نتیجه را در برداشت که یاسر عرفات به همراه تعدادی از اعضای ساف به نوار غزه وارد شده، حکومت موقتی را با عنوان «حکومت خودگردان فلسطین» تشکیل دادند تا این حاکمیت موقت طی یک دوره حداکثر 5 ساله جای خود را به دولت مستقل فلسطین بدهد.
از آن زمان 10 دوره مذاکره بین رژیم صهیونیستی تا سال 2014 انجام شد اما نتیجه هر دور مذاکره، عقب نشینی‌ها و پس‌گرفتن خواسته‌های فلسطینیان توسط سازمان آزادی بخش فلسطین بود. سرانجام با روی کار آمدن دونالد ترامپ، صهیونیست‌ها اعلام کردند دیگر فلسطینی‌ها باید تشکیل دولت مستقل فلسطین را فراموش کنند.
حالا ابومازن برای خروج از منطقه خود باید از اسرائیل مجوز خروج بگیرد و زمانی نخواهد گذشت که او را به همراه تمام فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری از این منطقه بیرون کنند.
 

اختلاف، تنها نتیجه اسلو
تنها نتیجه اسلو ایجاد اختلاف بین فلسطینیان بود. اسلو عملاً فلسطینیان را به دو دسته سازشکار و مقاومتی تقسیم کرد. دسته‌ای از فلسطینیان با قبول اسلو راه مذاکره را برگزیدند و برخی گروه‌ها با رد مذاکره با رژیم صهیونیستی بر مسیر مقاومت باقی ماندند. برخی از گروه‌ها عملاً دچار انشقاق شدند و گروهی از آنها در کنار سازشکاران ماندند و گروهی دیگر به مقاومتی‌ها پیوستند. اسلو عملاً همین یک نتیجه را داشت و فلسطینی‌ها را به دو دسته کاملاً متضاد تقسیم کرد.
این بدان معنا است که صهیونیست‌ها علاوه بر تمام بهره برداری‌هایی که از اسلو کردند، سیاست تفرقه افکنی خود را با توافقنامه اسلو به بهترین شکل اجرا کرد. لذا اگر روزی فلسطینیان بخواهند به شکل حقیقی به وحدت برسند باید در وهله نخست مهمترین مانع بر سر وحدت فلسطین یعنی توافقنامه اسلو را از میان بردارند.
 

مقاومت تنها زبان گویای فلسطینیان
در مقابل 30 سال مذاکره بی‌نتیجه سازشکاران فلسطینی، گروه‌های مقاومت با مقابله مسلحانه در مقابل رژیم صهیونیستی ابتدا رژیم صهیونیستی را از نوار غزه اخراج کردند و حالا با ایجاد بازدارندگی علیه این رژیم، آنها را به جایی رسانده‌اند که جرأت تعرض به فلسطینیان را در هیچ جای فلسطین نداشته باشند. معنای این مقایسه بین دو جریان سازش و مقاومت یک نتیجه بیشتر نیست و آن اینکه اشغالگران تنها زبان مقاومت را می‌فهمند و مقاومت تنها راه رسیدن به حقوق مشروع ملت فلسطین است.[3]
 

پاکسازی نژادی اسرائیل در کرانه باختری
این نظرسنجی تعجب آور نیست زیرا اسرائیل اخیراً با کشتن تعداد بیشتری از فلسطینی‌ها و گسترش گسترده شهرک‌های غیرقانونی یا تخریب خانه‌های بیشتر فلسطینی‌ها در کرانه باختری؛ پاکسازی نژادی کرده است.
همه اینها در حالی ادامه داشته است که تشکیلات خودگردان همچنان درگیر مذاکره با ایالات متحده و اسرائیل برای ایجاد نوعی صلح در کرانه باختری اشغالی است که بسیاری از کارشناسان معتقدند دهه‌های گذشته نشان داده است این مهم هرگز از طریق مذاکره با اسرائیل یا ایالات متحده به دست نخواهد آمد.
 

تحلیلگران می‌گویندکه فلسطینی‌ها، به ویژه جوانان، بیش از تشکیلات خودگردان به این موضوع و این واقعیت که اگر هیچ گونه مقاومتی انجام نشود، اشغالگران صهیونیستی به سرعت گسترش خواهند یافت و تمام فلسطینی‌ها را از کرانه باختری به همراه تشکیلات خودگردان محو خواهند کرد، پی برده‌اند.
شهرک نشینان اسرائیلی اکنون توسط سربازان رژیم تشویق می‌شوند تا به تجاوز و حمله به روستاهای فلسطینی بپردازند، در حالی که روستائیانی که برای دفاع از معیشت خود بیرون می‌روند، توسط سربازان اسرائیلی از رویارویی با شهرک نشینان جلوگیری می‌نمایند.
 

به همین دلیل است که جوانان فلسطینی اموررا به دست گرفته و علیه نیروهای رژیم در کرانه باختری اشغالی اسلحه به دست گرفته‌اند. این نکته نیز همچنین رکورد افزایش تلفات در میان جوانان فلسطینی در کرانه باختری در سال جاری را توضیح می‌دهد، زیرا آنها در برابر حملات روزانه ارتش اسرائیل به شهرها، شهرک‌ها و روستاها، مقاومت می‌کنند.
در دهه‌های گذشته، تشکیلات خودگردان با ایالات متحده و اسرائیل برای راه‌حل دو کشوری فشارآورده‌اند، یعنی مردم فلسطینی شاهد خروج رژیم غاصب از سرزمین‌هایی باشد که در سال 1967 اشغال کرده بود، قدس شرقی را پایتخت آن اعلام نمود. این ایده می تواند اسرائیل را در زمینی که در سال 1948 غصب کرده  بود، برای تصرف محق نشان دهد!
 از سوی دیگر، مقاومت به دنبال کشوری است که تمام سرزمین فلسطین را قبل از ایجاد تشکیلات اسرائیل در سال 1948 در بر گیرد و همه مسلمانان، مسیحیان و یهودیان عرب فلسطینی در کنار هم در صلح از رود اردن تا دریای مدیترانه زندگی کنند.
 

 فلسطینیان و ایده رفراندوم
فلسطینی‌ها حتی از ایده رفراندوم در میان همه ساکنان سرزمین فلسطین بدشان نمی‌آید، این اردوگاه‌های آوارگان در منطقه و دیاسپورای فلسطینی است، از جمله آنهایی که حق بازگشت دارند تا در مورد اینکه چه کسی بر سرزمین حکومت می‌کند، رأی دهند.
این یک گزینه منصفانه برای حل مناقشه است. اسرائیل از این ایده امتناع می‌ورزد زیرا کاملاً آگاه است که فلسطینیان تحت اشغالش و همچنین فلسطینی‌های دیاسپورا[4] و کسانی که حق بازگشت دارند از شهرک نشینان اسرائیلی بیشتر است و در چنین همه پرسی پیروز خواهند شد.
این امر، در اصل، به معنای بسیاری از مهاجران اسرائیلی است که به اروپا، ایالات متحده و سایر کشورهایی که قبل از مهاجرت به ایالت فلسطین در سال 1948 و سال‌های بعد و دردست گرفتن سرزمین ساکنان بومی بازگردند، باز می‌گردند.
 

وقتی در این نظرسنجی سؤال شد که بهترین اتفاق برای آنها از زمان نکبت[5] چیست، جناح‌های مقاومت در مرحله اول قرار گرفتند. این نظرسنجی که نشان دهنده حمایت از مقاومت در برابر PA است ، همچنین جای تعجب ندارد زیرا مقاومت مسلح در جنگ‌هایی که رژیم غاصب اسرائیل بر روی نوار غزه انجام داده و آن را محاصره نموده، وارد شده و به غائله محاصره پایان داده است.
نتایج این نظرسنجی همچنین نشان می‌دهد که اسماعیل هنیه، رهبر ارشد سازمان حماس، که ازجناح مقاومت است و جنگ‌های متعدد علیه اسرائیل انجام داده، محبوب تر از محمود عباس است.
در پاسخ به سئوالی در مورد نامزد ارجح خود برای جایگزینی محمود عباس 87 ساله، رهبرفتح، مروان بارغوتی، که 22 سال توسط اسرائیل زندانی شده است ، در درجه اول قرار گرفت.  
براساس این نظرسنجی، اگر انتخابات امروز در سرزمین‌های فلسطین برگزار شود، هنیه با 56 ٪ آراء بر محمود عباس با 33 ٪ پیروز می‌شود.
 

تنها در طول دو سال گذشته، جهاد اسلامی، ازجناح مقاومت فلسطین که نوار غزه در محاصره حمله اسرائیل غاصب بوده در دو نوبت بر صهیونیسم‌ها پیروز شده‌اند. و این پیروزی‌ها باعث شده است تادر کرانه باختری اشغالی شاهد آن باشیم که ، بیشتر جوانان فلسطینی در حال پیوستن به جناح‌های مقاومت مسلح تازه تشکیل شده هستند.  
 

اکثریت قریب به اتفاق، معادل 71 ٪ از مردم فلسطین، از تشکیل گروه‌های تازه مسلح در کرانه باختری مانند گردان جنین ابرازحمایت کردند. بیش از 85 ٪ از پاسخ دهندگان گفتند که PA حق ندارد اعضای گروه‌های مسلح را دستگیر کند تا از عملیات تلافی جویانه علیه ارتش یا مهاجران اسرائیل جلوگیری کند.
این جوانان فلسطینی هویت ملی خود را که به نظر می‌رسد نسل قبلی پس از انتفاضه سال 2001 از آن باقی مانده است، دوباره برقرار کرده‌اند. آنها همچنین شاهد حملات وحشیانه اسرائیل علیه مسجد اوبسا در الوادو اشغالی (اورشلیم) هستند.
امسال، مانند گذشته، سربازان رژیم اسرائیل به مسجد بیت المقدس حمله کرده‌اند، آنان  بی رحمانه زنان و مردان و کودکان را مورد ضرب و شتم قرار داده و می‌دهند.
 

براساس نتایج این نظرسنجی، 66 ٪ از فلسطینی‌ها معتقدند که اسرائیل صدمین سالگرد خود را نه خواهد دید و جشن نه خواهد گرفت. کارشناسان معتقدند قدرت رو به رشد مقاومت در برابر اسرائیل این رژیم کودک کش آپارتاید است که مرتکب جرایم بی‌شماری شده است، برای مدت طولانی قادر به انجام اعمال بربریت نخواهد داشت. [6]
 

پی‌نوشت:

[1] - تشکیلات خودگردان فلسطینی (به عربی: السلطة الوطنیة الفلسطینیة)، (به انگلیسی: Palestinian National Authority (به معنی حکومت ملی فلسطین)) یک سازمان اداری تحت کنترل فتح است که حکومت بر بخش‌های ای و بی کرانه باختری رود اردن را بر عهده دارد. این تشکیلات کنترل نوار غزه را نیز بر عهده داشت تا این که پس از جنگ داخلی فلسطین در سال ۲۰۰۷ که حماس موفق شد کنترل نوار غزه را بر عهده بگیرد. تشکیلات خودگردان فلسطینی در سال ۱۹۹۴ و متعاقب پیمان اسلو بین سازمان آزادی‌بخش فلسطین و اسرائیل و به عنوان یک حکومت انتقالی پنج ساله تأسیس شد تا در این مدت مذاکرات نهایی دو طرف انجام پذیرد. طبق پیمان اسلو کنترل مسائل امنیتی و کشوری مناطق شهرنشین و فقط کنترل مسائل کشوری مناطق روستایی به حکومت فلسطین تفویض شد. بقیه مناطق، و از آن جمله مناطق مسکونی اسرائیل، منطقه دره اردن و جاده‌های عبوری بین مناطق فلسطینی‌نشین تحت کنترل انحصاری اسرائیل باقی می‌ماند و بیت‌المقدس شرقی هم از شمول مفاد این پیمان مستثنی شد. تشکیلات خودگردان فلسطینی را نباید با سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) اشتباه گرفت. ساف تنها نهادی است که به عنوان نماینده مردم فلسطین در سطح بین‌المللی شناخته می‌شود و در سازمان ملل نیز عضویت دارد. اما دولت خودگردان به امور داخلی مناطق فلسطینی‌نشین می‌پردازد.
[2] - 13 سپتامبر 1993 توافقنامه اسلو بین سازمان آزادی بخش فلسطین و رژیم صهیونیستی به امضا رسید. این توافقنامه در زمانی بین دو طرف منعقد شد که از دو سال قبل دو طرف در جریان کنفرانس مادرید به شدت با یکدیگر درگیر بودند. انتشار خبر انعقاد این قرار داد در آن شرایط همچون یک شوک جامعه جهانی را تکان داد اما تنها نتیجه‌ای که می‌توان برای آن تعریف کرد اختلافی است که این توافق بین فلسطینیان ایجاد کرد و عملاً آنها را به دو دسته کاملاً متضاد تقسیم کرد.
[3] - توافقنامه اسلو؛ عقب نشینی و اعطای امتیاز پی‌درپی به اسرائیل و دیگر هیچ. خبرگزاری تسنیم: ۲۳ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۷:۳۴.
[4] - فلسطینی های پراکنده ( عربی: فلسطینیو الشتات ) واژه ای است که برای توصیف فلسطینی ها در خارج از فلسطین استفاده می شود. تعداد کل فلسطینیان در جهان بین ۹ تا ۱۱ میلیون نفر است که حداقل نیمی از آنها در خارج از کشور زندگی می کنند. از زمان جنگ ۱۹۴۸، مردم فلسطین دچار رنج بسیاری شدند و بعنوان تبعیدی در بسیاری از کشورهای میزبان زندگی می کردند. علاوه بر پناهندگان فلسطینی که در جنگ ۱۹۴۸ آواره شدند، صدها هزار فلسطینی در جنگ ۱۹۶۷ آواره شدند. این دو نوع جابجایی اکثریت قریب به اتفاق فلسطینی های دور از وطن را تشکیل می دهند. برخی از فلسطینی ها به دلایل دیگری جابجا شدند، از جمله: به عنوان مثال، پس از جنگ ۱۹۶۷، به طور متوسط ۲۱۰۰۰ فلسطینی مجبور به ترک مناطق تحت کنترل اسرائیل شدند که این سبک همچنان در دهه های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ادامه یافت. این امکان وجود ندارد که یک سرشماری دقیق از تبار روستایی در فلسطین تعیین شود، به ویژه در صورت عدم آمار جامع جمعیت برای همه تبار فلسطین و فلسطینی هایی که در فلسطین باقی مانده اند. بر اساس گزارش اداره مرکزی آمار فلسطین ( PCBS ) ، تعداد فلسطینیان در جهان در پایان سال ۲۰۰۳، ۹٫۶ میلیون نفر بوده است که از سال ۲۰۰۱، ۸۰۰ هزار نفر افزایش یافته است. روبین کوهن در کتاب جهانی دایاپورا توضیح می دهد که برای فلسطینی ها و دیگران مانند بومیان آمریکایی، یهودیان و برخی از آفریقایی ها، اصطلاح دیاسپورا معنای مرتبط با ظلم و ستم و خشونت را نمادی از آسیب و مجازات جمعی می کند تا شخص با رویاهای خانه در تبعید زندگی کند. مسئله حق بازگشت فلسطینی های پراکنده از سال ۱۹۴۸ دارای اهمیت است. این نیز برای بسیاری از فلسطینی ها رؤیا است. علی رغم این واقعیت که ۹۷ درصد ساکنان اردوگاه ها و روستاها و شهرهای اصلی خود را در فلسطین نمی بینند، اکثر اصرار به حق بازگشت را یک حق پایمال شده می دانند که به آن دیگر دسترسی نخواهند داشت.
[5] - روز نکبت (به عربی: یوم النکبه) نامی است که فلسطینیان و حامیان آنان برای اشاره به سالگرد بیرون راندن صدها هزار فلسطینی و تشکیل اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی استفاده کرده و در آن روز عزا می‌گیرند. طبق اعلام خبرگزاری سازمان ملل، روز نکبت، «روز آوارگی دسته جمعی فلسطینی‌ها از سرزمینی بود که قرار بود به اسرائیل تبدیل شود»، و موجب شد «۷۰۰ هزار نفر فلسطینی تقریباً یک شبه به پناهنده تبدیل شوند».
6- "Resistance against occupation": The choice of most Palestinians. By Ali Karbalaei. Translator: Asadollah Afshar. TEHRAN Times/ June 16, 2023 - 23:48
 

دکتر اسدالله افشار

• دکتر اسدالله افشار

• فلسطین

• جنبش‌های مقاومت

• حماس

• جهاد اسلامی

• تشکیلات خودگردان فلسطین

• محمود عباس

• کشور فلسطین

• کرانه باختری

• مناقشه فلسطین و اسرائیل

• اسرائیل

• صلح خاورمیانه

• رژیم صهیونیستی

• صلح در برابر زمین

• ملت فلسطین

• سازمان آزادی بخش فلسطین

• توافقنامه اسلو

• یاسر عرفات

• نوار غزه

• حکومت خودگردان فلسطین

• مقاومت

• پاکسازی نژادی اسرائیل

• اشغالگران صهیونیستی

• سازمان حماس

• مسجد بیت المقدس